ΦΟΒΙΕΣ...
Φοβάμαι !Φοβάμαι τον εαυτό μου.
Φοβάμαι κάθε φορά που πρέπει ν αντιμετωπίσω ένα ημερολόγιο για το νέο έτος. Φοβάμαι γιατί γνωρίζω από πριν τα αποτελέσματα της αναμέτρησης. Μια ακόμη υπόσχεση που θα μείνει ανολοκλήρωτη, ατελέσφορη. Μια ακόμη προδοσία. Mια ακόμη αυτοαπόριψη. Ακόμα χειρότερα, μια ακόμη ελπίδα χωρίς αντίκρισμα, ένα ερωτηματικό που αρνείται να υποταχθεί στην μόνη αλήθεια που ως τώρα γνωρίζω. Την ψυχρή αλλά σταθερή αλήθεια της λογικής.
Και η Υπέρβαση? Η πολυπόθητη πατροκτονία, η απεξάρτηση από το κάθε τι, η κάθαρση? Χωρίς κάθαρση πώς μπορεί να υπάρξει αυτόφωτος δρόμος, αναζήτηση, εξέλιξη, πώς μπορεί να υπάρξει υπέρβαση?
Φοβάμαι να μείνω μόνος μου χωρίς κάποιον να μπορώ να επικοινωνήσω ουσιαστικά, να του μιλήσω και να καταλάβει, να νιώσει την στιγμή. Φοβάμαι ότι είμαι ικανός να καταστρέψω την μελλοντική ευτυχία μου, την όποια ευτυχία θα μπορούσα να έχω αν δεν της γύριζα την πλάτη, αν δεν την είχα αρνηθεί. Φοβάμαι ν αποφασίσω και να προχωρήσω μπροστά, φοβάμαι ότι η απόφαση θα ορίσει το μέλλον μου, κι εγώ δεν είμαι έτοιμος να δεχτώ τις συνέπειες. Δεν θα είμαι ποτέ έτοιμος, το γνωρίζω καλά.
Φοβάμαι ότι δεν θα βρούμε έννοια και σκοπό, ουσία στην σύντομη ζωή μας.
Με καταδιώκουν φαντάσματα. Ο Καζαντζάκης, η Μελίνα, ο Σιντάρτα, η Ιωάννα της Λωραίνης και μια σειρά άλλοι από το πάνθεον των super ηρώων έρχονται επιδεικτικά να στοιχειώσουν τα όνειρά μου. Το βλέπω στα άδεια μάτια τους, το βλέπω, γνωρίζουν! Γνωρίζουν κι ας προσπαθώ να κρατήσω το μυστικό ! Γνωρίζουν και χλευάζουν επιδεικτικά την αδυναμία μου. Η ιστορία πάντα η ίδια. Σαν σε σκηνή από αρχαίο δράμα, μάταια προσπαθώ να κλείσω τα αυτιά μου στα χλευαστικά τους ουρλιαχτά:
– Εμείς πετύχαμε, λευτερωθήκαμε ! Κάναμε την υπέρβαση. Στρώσαμε το δρόμο μας και τον ακολουθήσαμε κόντρα στους καιρούς, δε μας κατάπιε το «σύστημα». Στα δύσκολα αντέξαμε, μείναμε όρθιοι. Η αλήθεια μας στάθηκε στο ύψος της, δεν λησμονήσαμε τις αξίες και τον προορισμό μας. Δε λαθέψαμε. Δε γίναμε δούλοι της ευδαιμονίας και του χρήματος. Δεν αφήσαμε το σκοτάδι να μας καταλύσει. Η βούληση μας παράμεινε καθαρή κι ακέραια. Η ψυχή μας δεν έχει την ανάγκη ν απολογηθεί που έκανε το δικό της.
- Εσυ ? Εσύ τι έκανες, τι κάνεις ?
- Εγωωωώ…. Συλλαμβάνω τον εαυτό μου να προσπαθεί κάτι να ψελλίσει, ν αρθρώσει μια απολογία…
Μιλάω, όμως η χροιά της φωνής μου είναι διαφορετική. Μιλάω με τις δικές τους φωνές. Εγώ είμαι μια μετριότητα, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν και παραμένω μια μετριότητα ! Φοβάμαι πως θα μείνω για πάντα εδώ, δεν θα βρω τον δρόμο μου, δεν θα βρω την αλήθεια μου, δεν θα προχωρήσω. Δούλος ενός εαυτού αδύναμου και καχεκτικού, που δεν κατάφερε να ορθώσει ανάστημα, να προχωρήσει μπροστά, να βγάλει το χρέος του... !
posted by imposter @ 4:28 PM
8 Comments:
Welcome back!
Περί φοβιών...
κάπως έτσι φοβισμένοι δεν είμαστε όλοι μας? Ίσως κάποτε το ξεπεράσουμε.. :)
Η αλήθεια είναι ότι
μόνο οι δυνατοί έρχονται
αντιμέτωποι με τις φοβίες
τους... που την βλέπεις την
μετριότητα σου;
Εσύ απότομα σοβάρεψες και με ανησυχείς!
Κι'εκείνοι τις ίδιες φοβίες είχαν. Και την αλήθεια τους, την μεταλαμπάδευσαν πρώτα στους ίδιους τους εαυτούς τους και μετά στον κόσμο. Την πίστεψαν και την πραγμάτωσαν.
Κι'ο φόβος μπορεί να κάνει και καλό.Γίνεται κίνητρο.
Δι'ελέου και φόβου επέρχεται η κάθαρση εξάλλου!
Γιατί χάθηκες, λοιπόν, μετά από αυτό;
Είδες πόσο ωραία σού ευχήθηκε η Avanti.
Avanti, λοιπόν!
Γιατί χάθηκες; Εδώ γύρνα. Και ξέχνα τον άνοστο Καζαντζάκη.
"Εσυ ?
Εσύ τι έκανες, τι κάνεις ?"
Εγώ απλά σε λατρεύω, καμάρι μου... :-)
Τοκ τοκ;;; Είναι κανείς εδώ;
Ο Καζαντζάκης, η Μελίνα, ο Σιντάρτα, η Ιωάννα της Λωραίνης και μια σειρά άλλοι από το πάνθεον των super ηρώων...
μα δεν υπάρχουν ήρωες, πόσο μάλλον σούπερ ήρωες. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι, και συνθήκες που παράγουν ηρωϊσμό. Σε ανθρώπινα μέτρα, πάντα... κανε΄λις από αυτού ςπου αναφέρεις δεν στάθηκε τόσ ψηλά που λες σε όλους οτυς τομείς, ο καθένας τους διέπρεψε σε κάποιον τομέα και στους υπόλοιπους άστα.
Άρα; Είμαστε άνθρωποι, και τίποτα το ανθρώπινο δεν μάς είναι ξένο...
καλό βράδυ
Σ;)))
Post a Comment
<< Home